مهلت تعیین شده در پروانه ساخت برای ساخت بنا

تکلیف دستور موقت دیوان عدالت اداری با فرض قرار عدم صلاحیت رسیدگیآنچه که بعضا در اذهان به عنوان سوال مطرح می‌شود این است که چنانچه یکی از شعب دیوان عدالت اداری پس از احراز سه رکن ضرورت، فوریت و تعسر در اجراء تا پیش از صدور رای خواسته اصلی، اقدام به صدور دستور موقت برابر ماده ۳۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری نماید ولی پس از صدور دستور موقت،مرجع متولی رسیدگی به خواسته اصلی،اساساً رسیدگی به شکایت را در صلاحیت خود ندانسته و در صلاحیت سایر مراجع قضایی دادگستری تشخیص دهد و پرونده را با صدور قرار عدم صلاحیت به مرجع صالح ارسال نماید،تکلیف دستور موقت صادره چه میشود؟ خاصه در فرضی که اساساً در قرار عدم صلاحیت نفیا یا اثباتا هیچ اشاره‌ای به وضعیت دستور موقت نشده باشد.سوال اساسی این است که آیا دستور موقت صادر گردیده شده به قوت خود باقی است یا خود به خود منتفی می گردد؟کمیسیون آیین دادرسی دیوان عدالت اداری طی نظریه مشورتی شماره ۹۰۰۰/۲۰۰/۸۵۷۸/۲۳۰ مورخ ۱۳۹۸/۰۴/۲۶ اظهار نظر نموده :《که به موجب تبصره ماده ۳۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری دستور موقت تاثیری در اصل شکایت ندارد و در صورت رد شکایت یا صدور قرار اسقاط یا ابطال یا رد دادخواست اصلی دستور موقت نیز لغو می‌گردد》. بنابراین با عنایت به اینکه در تبصره مذکور صدور قرار عدم صلاحیت در عداد موارد لغو دستور موقت ذکر نشده است.و با توسل به اصل استحصاب در صورت عدم لغو دستور موقت از سوی قاضی صادر کننده ، دستور موقت کماکان به قوت خود باقی خواهد ماند.[ پ.ن به نظر می رسد این قاعده در خصوص دستور موقت هایی که از مراجع قضایی غیر از دیوان عدالت اداری نیز صادر می گردد ساری و جاری باشد بدین مفهوم که چنانچه به هر دلیلی خواهان, ...ادامه مطلب